Doorgeefverhaal Bovenbouw

De bovenbouw gaat een verhaal schrijven over warme en koude gevoelens - leest u iedere aflevering mee?

WARME EN KOUDE GEVOELENS!

Groep 7:

In het eeuwige besneeuwde dorpje Zoevel gebeurt er elke volle maan iets speciaals. De warme Eskimo komt. Van buiten lijkt hij warm, maar van binnen is hij van ijs. In Zoevel is er één schooltje waar maar enkele kinderen op zitten. Ze zijn zo nieuwsgierig hoe hij er uitziet. Ze hebben hem nog NOOIT gezien.

Er is een oude wijze man, genaamd Zabbhe, in het dorp die hem als enige ooit heeft gezien.

Op een dag vertelde hij tijdens het jaarlijkse ritueel in het koude dorp ….

Groep 5:




“De Eskimo ziet er erg rauw uit. Dat betekent dat hij er een beetje oud en rimpelig uitzag”. Zabbhe vertelde ook dat hij om de honderd jaar tevoorschijn komt om zijn verhalen te vertellen.

Eén van die verhalen is:

De Eskimo vertelde dat hij in een ijsbeer kan veranderen. Met volle maan werd hij een keer een heel grote ijsbeer. Toen kwamen er jagers op hem schieten met een kruisboog. Ze wilden op hem jagen voor zijn vacht, voor de glinsterende diamanten die daar in hingen. De jagers schoten gelukkig mis, want hij had een schuilplek gevonden. Hij veranderde daar terug in een Eskimo. De jagers snapten er niks van. Zij zochten naar de diamanten, maar vonden niks. De Eskimo kwam bij het verlaten van zijn schuilplek een pinguïn tegen. Samen beleefden zij een volgend avontuur……

Groep 6

Het volgende avontuur was op de volgende dag:

Ze gingen de uit de schuilplek op weg naar de savanne ergens heel ver weg. De vliegende vis, die de Eskimo altijd helpt om lange afstanden af te leggen, neemt ze mee. Hij landt, na uren te hebben gevlogen, op een verdwaalde wilgenboom. Deze boom blijkt een sprookjesboom te zijn, want hij ging praten. Het begon met: “Au! Wat was dat?”. Ze gingen een heel gesprek voeren.

En weet je wat er gebeurde? De wilgenboom werd opeens verliefd op de vliegende vis. Hij zei dat de vliegende vis nooit meer weg mocht gaan. Hij creëerde van alle ochtenddauwdruppels een waterplas onder de prachtige boom. Daar zwom de vis dan ook heerlijk in. Hij genoot en genoot. Weken lang zwom hij tevreden in dit heerlijke water rond. De boom en de vis waren blij met elkaar.

Maar de Eskimo en de pinguïn willen toch echt weer verder. Ze renden weg met de vis onder hun arm, maar na enkele meters werden ze gepakt door de wortels van de boom.


Groep 8

De wilg hield hen in een houdgreep. En liet niet los. De wilg zei vervolgens: ”Jullie mogen morgen de vis, ik wil nog één nacht met de vis onder de sterren slapen.” De Eskimo vond dat te lang duren en vroeg aan de pinguïn een slim plannetje te bedenken dat diep in de nacht uitgevoerd zou worden. De pinguïn was best slim en had het als volgt bedacht:

We maken de vis midden in de nacht wakker als de boom slaapt en dan vliegen we weg.” Dat vond de Eskimo een goed idee, dus ze slopen midden in de nacht naar de plas onder de boom om de vis wakker te maken, maar de vis lag niet in haar plas. De Eskimo en de pinguïn schrokken. Waar was de vis?

Na eindeloos zoeken gaf de pinguïn het op. Toen zag hij dat de Eskimo weg was. Waar was hij opeens zag hij een gat achter de boom. Hij ging er in wat hij daar zag was. Een ondergrondse stad. Opeens werd het donker en toen…BAM! Hij werd wakker. En wat hij toen zag…


Groep 7:
Hé, daar is ie… de pinguïn! Nu kunnen we eindelijk verder zoeken naar de vis. Ze wilden snel weglopen, maar werden gestopt door de leider van de wezens. Maar de wezens stonden niet alleen. De vliegende vis stond pal naast ze. ‘Wat doe jij daar,’ vroeg de Eskimo.
‘Ik wil hier graag blijven, want ik heb warme gevoelens voor de boom,’ zei de vis.
De Eskimo en de pinguïn zijn blij voor hem, maar zijn ook verdrietig dat zij hun natte vriend kwijtraken. Ze gaven elkaar een knuffel en namen afscheid van elkaar.
De Eskimo en de pinguïn gingen op reis: terug naar huis!
Groep 6:

Op weg naar huis, waren de pinguïn en de Eskimo toch wat verdrietig. Ze waren bang dat ze hun vissenvriend voor altijd zouden moeten missen. Stilletjes wandelden ze verder…
Uit het niets hoorde de pinguïn en de Eskimo een heel hard geluid: BENG! De Eskimo en de pinguïn keken achterom en zagen een grote stofwolk. Wat is dat nou? Het stof verdween langzaam, en de twee vrienden zagen vaag een groot en een klein silhouet.
Toen alle stof was verdwenen, werd het duidelijk: vis en boom!
Vis vertelde: ‘Het lijkt ons een goed idee om ieder weekend bij jullie te logeren, zodat we elkaar nooit hoeven te missen en altijd naar iets leuks kunnen uitkijken.’
En zo gebeurde het, ieder weekend waren de vrienden met z’n vieren, en genoten ze van elkaar. Een vriendschap die eeuwig duurde.

EINDE